#11# Wrażeń ciąg dalszy

- Pozmywane nasze grzechy przez błogosławieństwo klechy. Nie płaczcie moje panie, oto Piotrek dziś w sutannie.
Nowakowski wszedł nieśmiało, ze złożonymi rękami. Rozejrzał się po Sali, podwinął wdzianko do góry i zaczął walić kankana. Przekomiczny widok. Gdy się przybliżył, zaczęłam mu odpinać guziki od dołu, on natomiast od góry. Nasze dłonie spotkały się gdzieś pośrodku. Otóż księżulek skrywał od spodem tylko majteczki w kropeczki. Opuścił nas z sutanną zarzuconą przez szyję.

- Chodź pochodzi z dalekiej północy, rozgrzeje was tej nocy. Lecz Brazylia w sercu Rafy. Samby jak on, nikt nie potrafi.
Tym razem podziwiałam Eskimosa. Redwitzowi do twarzy w futerku. Ściągnął kapuckę i rozpiął kurtkę. W końcu biedak się przegrzeje. Rozebranie zalecane. No dobra, troszkę mu w tym pomogłam. Tak więc, w rytm iście rafaelowej samby zniknęły jego rzeczy. Z takim to tylko obsiąść parkiet do białego rana.

- Się dokształcił ten Kubulek. Ubrał sobie garniturek. Zsunął na nos dwa szkiełka i studentkom w biusty zerka.
Jarski jak rasowy profesor, wparował w garniaku, okularkach i z teczuszką w ręku. Mimo tego i tak wyglądał atrakcyjnie. Zawróciłby swoim uczennicom w głowach. Tymczasem pozbył się zbędnych rekwizytów, komedialnie rozpinając marynarkę. Rozporek to już na serio mu się zaciął. Postanowiłam pomóc i o dziwo… pomogłam.
- Widać tą wprawę! – krzyknęła Jusia, a ja zmierzyłam ją zabójczym spojrzeniem. Chłopczyna zaprezentował nam się jeszcze ładnie i się zwinął.

- A teraz przed państwem król przestworzy. Na życzenie niebiosa nam otworzy. Tu i tam Igorek lata, w koło śmiga jak armata.
Nonszalanckim krokiem pojawił się w pokoju. Był niczym Cruize w „Top Gun’ie”. Co ja mówię?! Tom, od teraz się możesz schować! Yudin wyglądał jak urodzony w mundurze. Ciemne okulary, czapeczka zsunięta na czoło, białe spodnie i koszula pełna odznaczeń. Zsunął szkiełka i łypnął na mnie okiem. Zmroziło mnie i podgrzało jednocześnie. Nagle klęknął przede mną i rozchylił poły swojej marynarki.
- Oddaję się w ręce panienki. – no, no, poleciał tekstem…
- Moje ręce twierdzą, że to panu nie potrzebne, i to też, i to… - zdjęłam mu czapkę, okulary i górną garderobę.
- I co teraz? – spytał, a ja masowałam mu brzuch.
- Uwierają cię spodenki, prawda? – spojrzałam znacząco. Wstał i tuż przede mną spuścił spodnie w dół. Gdy już się napatrzyłam, zasalutował i odmaszerował.

- Jest i przeciek z przestępczego światka. Krzysiowi od celi otwarła się kratka. Wlecze kulę u swej nogi, porysuje nam podłogi.
Igła nie zapowiedział siebie tylko Wierzbowskiego. Ten drugi zaprezentował się w więziennym pasiaku i pobrzęczał łańcuchem. Zawsze wiedziałam, że przestępcy są przeważnie przystojni. Odrzucił żelastwo i spuścił spodnie. Wyginał się i paradował w samej koszuli i gaciach. Stanął tyłem i zrzucił górę stroju. No, plecy też ma niczego sobie. Troszkę się pookręcał wokół mnie i czmychnął.

- Bez reklam i dopingu wnet zakrólował u kobiet w rankingu. Czerwień dla jego lica doskonała. Wiwat Michał I Wielka Pała.
Majestatycznie wkroczył w koronie i czerwonym płaszczu Winiar. Zachował chwilową powagę. Potem uśmiechnął się szeroko i odrzucił w tył pelerynę. Z podniesioną głową przechadzał się wypinając nagą klatkę piersiową. Z pewnością czuł na sobie to spojrzenie wygłodniałych kobiet. Stanął za mną i wsunął koronę na moją głowę. Przeszedł do przodu i zdjął w końcu spodnie. Wypiął się do nas i sam się klepnął, łącząc to z buziakiem. Milusie pożegnanie.

- Korzystajcie moje panie, bowiem przed nami ostatni występujący. – rozległo się buczenie i gwizdy. – Żółto-czarna pewna pszczoła, każe na się „Bartek” wołać. Ale zaraz, to jest samiec, bo ma żądło okazałe.
I wtedy zobaczyłam JEGO twarz wychyloną zza drzwi. Nie wiem, co się ze mną działo… Jakby na chwilę czas się zatrzymał. Patrzyłam wprost na niego.

<><><>

Denerwował się występem, ale miał wsparcie kolegów. Liczyła się zabawa. Przygotował sobie numer. Zaraz po swojej zapowiedzi zerknął do pokoju. I wtedy go zamurowało… Oto na tronie, w koronie na głowie i czerwonej sukni siedziała ONA! Jeżeli to jest jej wieczór panieński… To… To oznacza… że Cecylia… Ona wychodzi za mąż! To niemożliwe… Gdyby wiedział wcześniej… To… Tak właściwie, co byś zrobił chłopie? Nic! Nic nie możesz na to poradzić. Trudno. Co ty sobie Bartek wyobrażałeś? Względem niej? Zresztą, teraz już nie ważne. Nie zamierzał jej psuć zabawy. Ba! Postanowił dać z siebie wszystko, co najlepsze. Show!

<><><>

Doskonale widziała reakcję tych dwojga. Zaskoczenie? Mało powiedziane. Jej przyjaciółka była w ciężkim szoku. Niemożliwe, że nie spodziewała się tu Kurka. No cóż, to ma niespodziankę. Mina Bartka też była ciekawa. W końcu sekundy przed swoim występem dowiedział się, dla kogo zatańczy. Chyba pokojarzył fakty, bo chwilowo widziała panikę w jego oczach. Czyżby się rozczarował wizją ślubu Celi? Może mu zależało… Nietypowe zachowania dały Justynie do myślenia. Trzeba będzie przeprowadzić rozmowę… Póki na to czas…

<><><>

Martwiłam się, że jak mnie zobaczył to zrezygnuje z udziału. Nagle poczułam dziwną chęć zobaczenia go. Żeby wyszedł, zatańczył i rozebrał się dla mnie. Chciałam tego bardziej aniżeli striptizów pozostałych chłopaków. Potrzebowałam wisienki do mojego tortu i to wyjątkowej.

Moja prośba się spełniła. Pojawił się. Śmiałam się pod nosem. Bowiem przywdział strój pszczółki. Koszulka i spodnie w żółto-czarne paski, do tego czułki na głowie i tajemniczy koszyczek. Podskakiwał radośnie po pokoju. Pozbył się czułków i wyciągnął z wspomnianego kosza radio. Włączył sobie piosenkę i zaczął się karkołomnie wyginać. Igła nie zostawił tego bez komentarza.
- Autor słynnej gitarowej wersji „Będę brał cię w aucie” w swoim nowym utworze! – no i wykrakał, bo brunet zaczął śpiewać.
- Gdy Celusia 4 latka miała, miała, to z pluszowym misiem w łóżku spała, spała. Gdy jej przybyło ze trzydzieści, musi co noc męża ptaszka pieścić. Taki już los twój dziewczyno, więc nie zakrywaj się pierzyną. A gdy ci mało będzie wrażeń tych… - nastąpiła krótka przerwa. Śmiałam się jak głupia. Nie mogłam przestać. On był w swojej roli taki zabawny. Mało co nie spadłam z tronu. Tymczasem Bartek chwycił koszyk, wyciągnął butelkę wina i zaczął wysypywać siano na podłogę. Wtedy zanucił refren.
- Chodź, chodź, chodź tu na siano. Chodź, chodź, a d domu znowu wrócisz rano. Chodź, chodź tu na siano. W stodole będę sam i wino z sobą mam. – na te słowa mało się nie udusiłam ze śmiechu. Chłopak zaczął na mnie kiwać palcem. Ale że co? Mam podejść? Znudziło mu się czekanie i pociągnął mnie do siebie, położył na tym rozsypanym sianie, a sam usiadł na mnie okrakiem. Co to ma znaczyć? Gdy ściągnął koszulkę na moment oniemiałam. Zawsze mnie ciekawiło, co ma pod spodem. Nie powstrzymałam się i musiałam dotknąć. Uśmiechnął się na to szeroko. Jednak wstał i rozebrał także spodenki. No tego to już dla mnie za wiele. Z ledwością oddychałam, podziwiając jego ciało w skąpych slipkach. Jakbym miała mało wrażeń, porwał mnie do tańca. Muzyka się skończyła i rozległy się brawa. Złapałam jeszcze jego przeszywające spojrzenie i uciekłam z powrotem na fotel.
- To już koniec przedstawienia, lecz zapraszam do tańczenia. – podsumował Krzysiek, zrzucił marynarkę i wziął mnie w taneczne obroty.
Tymczasem chłopaki przebrali się a raczej ubrali w białe koszule i jeansy. Prezentowali się cały czas kusząco. Co to były za wrażenia… Mmmm… Że moje serce to wszystko wytrzymało… Najlepszy prezent i spełnienie marzeń w jednym. Byłam pewna, że wszystkie dziewczyny maczały w tym palce.

<><><>

Justyna postanowiła działaś zawczasu. Gdy chłopacy pojawili się na Sali, poprosiła bruneta na bo.
- Coś nie tak? Przesadziłem? – dopytywał zaniepokojony.
- Nic z tych rzeczy. Występ był fantastyczny.
- Serio? Ale dlaczego nie powiedziałaś, że to Cecylia wychodzi za mąż?
- A to ma jakieś znaczenie? – podpuszczała go.
- Oczywiście! Znaczy się no… Niby nie… - plątał się.
- Zaskoczony?
- Eee… Raczej rozczarowany. – mruknął.
- A to czemu?
- Bo owszem, chciałem ją jeszcze raz zobaczyć, ale nie w takich okolicznościach…
- Miałeś jakieś plany? – podpytywała brunetka.
- Nie no. Jeszcze nie. Chciałem ją poznać, spotkać się kiedyś… A w takim wypadku, to odpada.
- Cóż… Nic nie mogę poradzić. – westchnęła. – Wiesz, ja życzę Celi wszystkiego, co najlepsze i jakąkolwiek podejmie decyzję uszanuję ją. Ten ślub też przełknę. Chociaż Robert to niezły przymuł.
- Robert?
- No jej narzeczony, przyszły mąż. Osobiście uważam, że to nie dla niej facet, ale skoro ona się zgodziła.
- Wiesz co, Justyna? Ja myślę, że ona nie jest szczęśliwa. To widać po jej oczach. Są takie smutne… - zamyślił się.
- Bartek?
- Co?
- A gdyby udało ci się ją odwieść od zamążpójścia?
- Cooo? Oszalałaś?
- No jutro jest daleko. Masz cały wieczór i noc. Jeśli ci się uda, nie będziesz żałował, że nie próbowałeś. – przekonywała go do swojego pomysłu.
- Nie… Nie mógłbym… - czuł się rozbity, niezdecydowany.
- Ale co? To żaden grzech. Chyba, że chcesz użyć do tego ptaka… A tak to przecież jeszcze się nie hajtnęła. Droga wolna.
- Ok. Przekonałaś mnie. Żadnych hamulców.
- Ale wiesz… Tak może bez przesady… - zaśmiała się.

<><><>

Brunet stał oparty o parapet. W przeciwległym kącie pokoju rozmawiała para ludzi. Obserwował ich bacznie. A raczej ją… Od samego początku zwróciła jego uwagę, a dziś kompletnie nim zawładnęła. Nie zadowalał go sposób w jaki go traktowała. Chciał zyskać w jej oczach. Ale na razie nie mógł bo ględziła z tym gorylem!
- Kurek, zmiataj od mojej upatrzonej kobiety! – warknął pod nosem.
- Uuu. Ktoś jest tutaj zazdrosny. – zażartował przechodzący obok Łomacz. – Nie spinaj się tak, bo ci żyłka pęknie.
- Nie denerwuj mnie i ty!
- Oj, podoba ci się Justynka, co? – zagadnął.
- I owszem, i owszem. – zmierzył ją pożądliwym wzrokiem. Ona jakby to poczuła i spojrzała na niego z uśmiechem.
- Wujek Grzesio, da ci dobrą radę. Kaczorku, kaczorku. Lepiej pilnuj tego, co masz w rozporku, bo przyjdzie kaczuszka, szepnie ci do uszka. Zrobi sztuczek parę i da klapsa za karę. Doprowadzi do tego, że usztywni twoje „EGO”. Poczujesz błogi smak rozkoszy tej i już nie oprzesz się pokusie jej.
- Yyy… Próbowałeś odstawić szlugi? – spytał podejrzanie.
- Śmiej się, śmiej. Ale ja i tak mam rację!

<><><>

Zabawa trwała w najlepsze. Wszyscy bawili się i tańczyli. A w środku tego tłumu ja. Oblegana przez seksownych mężczyzn. Chyba pierwszy raz w życiu. W którymś momencie tańczyłam sobie w otoczeniu trójcy: Igor, Alek, Bartek. Żyć nie umierać, prawda? Niczym z nikąd pojawił się Igła.
- Nie kochaj jednego trzech. Większa frajda jeden grzech. – rzucił niespodziewanie i pognał dalej. Ach ten szalony.

Gdzieś po północy muzyka ucichła. Dziewczyny otoczyły mnie z dziwnymi uśmieszkami na ustach. Od teraz zaczynam się bać ich pomysłów…
- Celciu nasza kochana. To twój ostatni szalony, panieński wieczór, sorry, noc. – zabrzmiało jakbym jutro umierała czy coś. – W związku z tym musisz się porządnie wyszumieć. – ich ruchy brwiami mówiły jedno.
- Ale o co wam chodzi? – udawałam niedomyślną.
- Mamy tu dla ciebie kluczyk do apartamentu obok. Stoi przed tobą 15 mężczyzn. Jeden apartament, jedna noc, jeden facet. Możesz wybrać któregokolwiek. Tylko jak wybierzesz żonatego, to możliwości masz ograniczone, jeżeli wolny to wszystkie chwyty dozwolone. To jak? – i masz babo placek. Z każdym chętnie bym zgrzeszyła. Co ty Cecylio wygadujesz? Masz nieczyste myśli! Ok., przyznaję, baaaaardzo nieczyste. Zmierzyłam wszystkich po kolei. Miałam ogromne wątpliwości dopóki… Dopóki nie napotkałam TYCH oczu… W jednej sekundzie dylemat prysnął. To moja ostatnia szansa…
- Który okaże się tym szczęśliwcem? – ciekawiła się Dorota. Ja tymczasem podeszłam do każdego i dałam po buziaku w policzek. Musiałam im podziękować. Na końcu stanęłam naprzeciwko Bartosza Kurka.
- A z tobą jeszcze nie skończyłam. – pociągnęłam oniemiałego chłopaka za sobą. Po drodze zgarnęłam klucz od Jusi. Znałam swoje przyjaciółki, dlatego do głowy przyszedł mi szatański pomysł.
- Bartek, mam prośbę.
- Tak, królowo? – lekko zarumieniłam się na te słowa.
- Chodź, powiem ci na ucho. – pochylił się w moją stronę. Wyjaśniłam o co chodzi, a on skwitował to przebiegłym spojrzeniem.

Podeszliśmy pod wskazane drzwi. Wtedy poczułam jak mnie do nich przygniata. Spojrzałam w górę, w te oczy, które prześladowały mnie po nocach.
- Zaczynajmy. – szepnęłam. Oparł dłonie po obu mych stronach i poczułam jego usta na swoich. To było niespotykane uczucie. Robił to tak delikatnie i czule, jakby bał się mojej reakcji. Ja nie zamierzałam przerywać, bo czułam się wspaniale. Zapomniałam o wszystkim dookoła. Liczył się ON.

Tak przyznam otwarcie, pragnęłam więcej. Zainicjowałam zachłanniejszy pocałunek. Na chwilę się oderwał i spojrzał pytająco.
- Daj mi więcej. – wyszeptałam otumaniona emocjami. No i dał mi to, o co prosiłam. Całował coraz bardziej namiętnie. Pozwoliłam zatańczyć razem naszym językom. To nie do opisania. Zerwałam mu koszulę i pieściłam jego klatkę piersiową. Stanowiła dla mnie jakiś cud natury, dzieło spod ręki największego mistrza. Nasze wargi ponownie się spotkały. Niespodziewanie zacisnęłam dłonie na jego pośladkach. Aż podskoczył do góry. Poczułam jak szuka mojej dłoni w kluczem. By przedłużyć tą chwilę, wrzuciłam sobie klucz za dekolt. To go nie powstrzymało. Zarzucił sobie moje nogi na biodra, masując mi plecy. Odchyliłam głowę do tyłu, by ułatwić jego ustom wędrówkę po mojej szyi. Wspominałam, że ma cudowne usta? No i dłonie? Zostałam zmuszona do zarzucenia mu rak na szyję. Teraz z kolei to on mnie macał po tyłku. Wcale nie byłam zła. Zsunął mi ramiączka i obsypywał pocałunkami odsłonięte ciało. Wiedziałam do czego zmierza. Westchnęłam cicho, gdy przycisnął swoją twarz do mojego biustu. Buszował językiem jak chciał, doprowadzając mnie do obłędu. Gdy napotkał coś metalowego, natychmiast sięgnął tam dłonią. To wywołało u mnie kolejną falę dreszczy.

<><><><><><><><><><><><><>

Wspominałam, że ten wieczór panieński się przeciągnie ;p

Podobał się zestaw chłopaków których wybrałam? Mam nadzieję, że tak.

Dedykacja dla... Titty :* ty małpo moja kochana ;p jeszcze do teraz mam przed oczami i w uszach "juuuutroooo" ;p

Do następnego :)